جنگ روسیه علیه اوکراین شهرها را با خاک یکسان کرده، ده ها هزار نفر را کشته و میلیون ها نفر را مجبور به ترک خانه های خود کرده است.
اما برخی از تحلیلگران نظامی و مقامات غربی بی سر و صدا می پرسند که چرا این حمله حتی بدتر نبوده است.
برای خبرنامه صبح از نیویورک تایمز ثبت نام کنید
روسیه می‌تواند به دنبال راه‌آهن‌ها، جاده‌ها و پل‌های اوکراین با تهاجمی‌تر باشد تا بتواند جریان تسلیحات غربی را به خط مقدم متوقف کند. این کشور می‌توانست زیرساخت‌های اطراف پایتخت، کیف را بمباران کند تا دیدار رهبران غربی از رئیس‌جمهور ولادیمیر زلنسکی در نمایش اتحاد و عزم سخت‌تر شود. و می‌تواند برای تحمیل درد به غرب، چه با حمله سایبری، چه خرابکاری یا قطع بیشتر صادرات انرژی به اروپا، کار بسیار بیشتری انجام دهد.
به نظر می رسد بخشی از دلیل آن بی کفایتی محض است: هفته های آغازین جنگ به وضوح نشان داد که ارتش روسیه بسیار کمتر از آنچه قبل از حمله تصور می شد، توانمند بود. اما مقامات آمریکایی و اروپایی همچنین می‌گویند که تاکتیک‌های ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه در هفته‌های اخیر به‌طور قابل ملاحظه‌ای محتاطانه به نظر می‌رسد، که با تهاجم آهسته در شرق اوکراین، رویکردی محدود برای از بین بردن زیرساخت‌های اوکراین و اجتناب از اقداماتی که می‌تواند باعث تشدید اوضاع شود، مشخص شده است. درگیری با ناتو
خویشتن داری آشکار در میدان، برخلاف انفجار تلویزیون دولتی روسیه است، جایی که مسکو در یک نبرد وجودی علیه غرب و جایی که استفاده از سلاح های هسته ای آشکارا مورد بحث قرار می گیرد، توصیف می شود. مسئله این است که آیا با شروع جنگ، پوتین رویکرد خود را تغییر خواهد داد و جنگ را تشدید خواهد کرد.
این یک سؤال ضروری در آستانه تعطیلات روز پیروزی در روسیه در ۹ مه است، زمانی که پوتین به طور سنتی ریاست یک رژه باشکوه را به نشانه پیروزی شوروی بر آلمان نازی بر عهده دارد و یک سخنرانی نظامی ایراد می کند. بن والاس، وزیر دفاع بریتانیا، هفته گذشته پیش بینی کرد که پوتین از این سخنرانی برای اعلام رسمی جنگ و بسیج توده ای مردم روسیه استفاده خواهد کرد.
مقامات آمریکایی و اروپایی می گویند که هیچ تحرکی روی زمین را ندیده اند که از ۹ ماه مه یا بلافاصله پس از آن نیروی بیشتری را نشان دهد. این مقامات اکنون انتظار دارند که یک کمپین کندتر و سخت در داخل اوکراین انجام شود. اما آنها مخالف نیستند که پوتین می تواند از این سخنرانی برای اعلام جنگ گسترده تر و تلاش ملی عمیق تر برای مبارزه با آن استفاده کند.
در حال حاضر، به نظر می‌رسد پوتین در یک الگوی نگهداری نظامی قرار دارد، الگویی که به اوکراین اجازه می‌دهد دوباره سازماندهی شود و تسلیحات غربی را ذخیره کند. روز دوشنبه، یک مقام ارشد پنتاگون، آخرین حمله روسیه در شرق اوکراین را “بسیار محتاطانه، بسیار ملایم” خواند. در روسیه غرغر می شود که ارتش با یک دست بسته به پشت، با استراتژی و اهدافی که برای عموم قابل درک نیست می جنگد.
دیمیتری ترنین، تا چندی پیش مدیر اندیشکده مرکز کارنگی مسکو، در یک مصاحبه تلفنی از خارج از مسکو گفت: «این یک جنگ عجیب و خاص است. روسیه محدودیت‌های نسبتاً سختی را برای خود تعیین کرده است و این به هیچ وجه توضیح داده نمی‌شود – که سؤالات زیادی را پیش از هر چیز در میان شهروندان روسیه ایجاد می‌کند.»
ترنین یکی از معدود تحلیلگران اتاق فکر خود است که ماه گذشته توسط دولت روسیه بسته شد و پس از شروع جنگ تصمیم گرفت در روسیه بماند. او گفت که در تلاش است توضیح دهد که چرا کرملین با “کمتر از نیمی از قدرت” می جنگد.
او پرسید چرا روسیه پل‌ها و شبکه‌های راه‌آهن بیشتری را بمباران نمی‌کند، در حالی که آنها به ارتش اوکراین اجازه می‌دهند هر روز تعداد بیشتری از سلاح‌های کشنده غرب را دریافت کنند؟ چرا رهبران غربی – مانند نانسی پلوسی، رئیس مجلس نمایندگان در روز یکشنبه – هنوز می‌توانند با خیال راحت از کیف بازدید کنند؟
ترنین گفت: «این به نظر من عجیب است و نمی توانم آن را توضیح دهم.
مطمئناً، حملات موشکی روسیه زیرساخت‌ها را در سراسر اوکراین هدف قرار داده است، از جمله یک پل مهم در جنوب غربی این کشور در روز دوشنبه و باند فرودگاه اودسا در روز شنبه. اما در آن سوی اقیانوس اطلس، مقامات و تحلیلگران از خود سوالاتی مشابه ترنین می پرسند.
برای هفته‌ها، مقامات واشنگتن بحث کرده‌اند که چرا ارتش روسیه در تلاش برای از بین بردن خطوط تدارکاتی که محموله‌های تسلیحاتی غربی را به اوکراین می‌فرستد، تهاجمی‌تر عمل نکرده است. مقامات می گویند بخشی از پاسخ این است که پدافند هوایی اوکراین همچنان هواپیماهای روسیه را تهدید می کند و هر چه هواپیماهای روسی عمیق تر به اوکراین بروند، احتمال سرنگونی آنها بیشتر می شود.
روسیه همچنین با مهمات دقیق خود – موشک یا راکت با سیستم های هدایت، دست و پنجه نرم کرده است. بسیاری از این تسلیحات به درستی کار نکرده اند و منابع روسیه از این سلاح ها محدود است. ضربات در خطوط ریلی یا کاروان های متحرک باید بسیار دقیق باشد تا موثر باشد.
مقامات دیگر استدلال کرده اند که مسکو مشتاق است تا از تخریب شدید زیرساخت های اوکراین اجتناب کند، با این امید که احتمالاً هنوز بتواند کنترل کشور را در دست بگیرد. اگر روسیه شهرهای ویران شده توسط بمباران خود را تصرف کند، درگیر یک کار بازسازی عظیم خواهد بود.
یک مقام ارشد دفاعی آمریکا گفت که پوتین ممکن است از تخریب شبکه ریلی اوکراین اجتناب کرده باشد زیرا نمی‌خواست به توانایی خود برای جابجایی تجهیزات و نیروها در سراسر کشور آسیب برساند. تمرکز روس ها بیشتر از شبکه ریلی، بر تخریب مناطق نگهداری سلاح بوده است.
مقامات آمریکایی به شرط ناشناس ماندن در مورد ارزیابی‌های نظامی و اطلاعاتی خصوصی صحبت کردند.
سپس این سوال مطرح می شود که چرا روسیه به شدت به غرب پاسخ نداده است. روایت کرملین از جنگ وجودی با ناتو است که در خاک اوکراین در حال جنگ است، اما روسیه است که تلفات نظامی می دهد در حالی که غرب فاصله ایمن را حفظ می کند و سلاح هایی را فراهم می کند که سربازان روسی را می کشد.
ساموئل چاراپ، یکی از مقامات سابق وزارت امور خارجه آمریکا در واشنگتن و تحلیلگر روسیه در شرکت رند، گفت: “بسیاری از مردم در این شهر می پرسند که چرا هنوز تلافی نکرده اند.” متحدان از گذاشتن این تعداد سرباز روسی در گور خود هیچ ضربه ای را تجربه نخواهند کرد.»
روسیه ابزارهایی را در اختیار دارد که می تواند آسیب های گسترده ای به غرب وارد کند. کمبود گاز ناشی از حمله سایبری به خط لوله استعماری در سال گذشته نشان دهنده اختلالی است که هک روسیه می تواند در زیرساخت های آمریکا ایجاد کند. برلین هشدار داده است که قطع گاز روسیه می تواند اقتصاد آلمان را وارد رکود کند.
و سپس زرادخانه هسته ای پیشرو در جهان مسکو با ۵۹۷۷ کلاهک تخمین زده می شود: توانایی فاجعه بار آنها در رسانه های روسی با عبارات وحشتناک تر منتشر می شود.
«فکر کردی می‌توانی با دست‌های دیگران ما را نابود کنی و از کنار زمین از فاصله‌ای مطمئن نظاره کنی؟» سرگئی میرونوف، یک شاهین صریح در پارلمان روسیه، روز شنبه گفت که موشک بالستیک قاره پیما جدید کشورش می تواند بریتانیا را در یک حمله نابود کند. “این کار نمی کند، آقایان – شما باید هزینه آن را به طور کامل بپردازید!” او اضافه کرد.
پوتین همچنین نسبت به انتقام جویی هشدار داده است، اما برای ابهام نیز ارزش قائل است. سال گذشته، او گفت که کسانی که از “خط قرمز” عبور می کنند، با پاسخی “نامتقارن، سریع و سخت” روبرو خواهند شد – که نشان می دهد این پاسخ در زمان و مکانی به انتخاب مسکو خواهد آمد.
چاراپ، تحلیلگر، گفت: «هیچ کس واقعاً نمی داند خط قرمز کجاست. من حتی فکر نمی کنم روس ها بدانند، زیرا ما در چنین آب های ناشناخته ای هستیم.
مقامات آمریکایی و متحدانش بحث کرده اند که چرا پوتین حملات سایبری گسترده یا مخرب تری را انجام نداده است. برخی می گویند که پوتین عملاً منصرف شده است. ارتش روسیه که برای دستیابی به دستاوردهایی در اوکراین تلاش می‌کند، نمی‌تواند جنگ گسترده‌تری با ناتو را مدیریت کند و نمی‌خواهد بهانه‌ای به این ائتلاف برای ورود مستقیم‌تر به جنگ بدهد.
برخی دیگر استدلال می کنند که حمله سایبری به یک کشور ناتو یکی از معدود کارت هایی است که پوتین می تواند بازی کند و او ممکن است منتظر مرحله بعدی کارزار خود برای انجام این کار باشد.
در حالی که پوتین از تشدید لفاظی ها هراسی نداشته است، اقدامات او نشان می دهد که او نمی خواهد کاری انجام دهد که منجر به یک جنگ گسترده تر شود.
این مقام دفاعی آمریکایی گفت: «عقیده کلی این است که او می‌خواهد نوعی پیروزی را از این شکست خود ربوده است.
قبل از تهاجم در ۲۴ فوریه، ترنین، مرکز کارنگی، پیش بینی کرد که ارتش اوکراین مقاومت شدیدی از خود نشان خواهد داد و پوتین متوجه عدم حمایت سیاسی از روسیه در اوکراین خواهد شد. در این مورد، معلوم شد که ترنین درست می گوید.
ترنین گفت، آنچه او در مورد آن اشتباه می کرد، اطلاعاتی بود که دستیاران و فرماندهان درباره توانایی های روسیه در اختیار پوتین قرار می دادند، که معلوم شد ناقص است.
ترنین می‌گوید که او همچنان پوتین را اساساً منطقی می‌بیند، نه کسی که مایل به شرکت در یک جنگ هسته‌ای با «عزم دیوانه‌وار برای نابودی نوع بشر است».
ترنین گفت: “این یک اشتباه نخواهد بود – این یک انحراف کامل از عقلانیت است.” “امیدوارم که اکنون اشتباه نکنم.”
© ۲۰۲۲ شرکت نیویورک تایمز