شما انتظار دارید که مقدار زیادی غذا برای سه ماه در دریا بسته بندی کنید، اما یک ملوان مفهوم ناهار بسته بندی شده را به سطح جدیدی رسانده است.
اندرو بدول، ۴۸ ساله، هنگامی که سعی می کند با کوچکترین کشتی تاریخ – به نام The Big C – از اقیانوس اطلس عبور کند، دیواره های قایق خود را که فقط یک متر طول دارند، می خورد. پدر فرزند سنگی ۱۱.۵ فوتی، کابینی با فضای کافی برای چرخیدن در آن طراحی کرده است.
وعده‌های غذایی به شکل میله‌های پروتئینی در کیسه‌هایی است که همسرش تریسی آن‌ها را برای قرار دادن در هر شکاف ظرف، شبیه به «هنری هوور بزرگ» و «بین چرخ‌دار» ساخته است.
آقای بدول، از Scarisbrick، Lancs، به تلگراف گفت: «مثل اینکه دارم قایق را می‌خورم، اما شما می‌خواهید مهم‌ترین تکه‌ها را نگه دارید».
“حتی ممکن است در قسمت پشتی صندلی قالب زده شود تا صندلی من از غذا ساخته شود.
“ما باید ابتدا از بیرون غذا بخوریم تا پایداری قایق را افزایش دهیم – قایق از سمت چپ جلو و سپس سمت راست جلو، عقب چپ و عقب راست می چیند.
“تا پایان گذر من فضای نسبتاً بیشتری خواهم داشت.”
کیسه های ۱۰۰۰ کالری زمانی که او در ماه مه سال آینده از نیوفاندلند کانادا حرکت می کند، «در هر فضای موجود» قالب گیری می شود.
او گفت: “طعم بسیار زشتی خواهد داشت، اما اساساً فقط برای انجام کار است. هیچ چیز خوبی در آنجا وجود نخواهد داشت – اما دخترم ممکن است اسکلت عجیب و غریب را وارد کند.”
او امیدوار است بادهای تجاری او را ظرف ۹۰ روز به نقطه مارمولک کورنوال بیاورند و به زودی قصد دارد آزمایشات این قایق را در وایتهاون، کامبریا آغاز کند.
این رکورد در حال حاضر متعلق به هوگو ویلن است که ۳۰ سال پیش این سفر خطرناک را با یک قایق ۱.۶ متری (۵ فوت ۴ اینچی) انجام داد.
قایق آقای بدول که نیم متر کوتاهتر است و حداکثر سرعت آن ۲.۵ مایل در ساعت است، نسخه اصلاح شده کشتی است که توسط یکی دیگر از رکورداران سابق، تام مک نالی طراحی شده است.
این تلاش رکورد جمع آوری پول برای تحقیقات سرطان در ادای احترام به آقای مک نالی است که در سال ۲۰۱۷ بر اثر این بیماری درگذشت.
بیش از سه سال طول کشید تا کار ساخت این قایق که فقط ۳.۵ متر (۱۱.۴ فوت) ارتفاع دارد و مساحت بادبان هشت متر (۲۶ فوت) دارد، تکمیل شود.
آقای بدول فکر کرد: «در شرایط سخت، همه جا می چرخد. “این عملاً دو روز از بدترین حرکتی است که می توانید روی ترن هوایی تصور کنید، در حالی که احتمالاً ۱۰۰۰ مایل از کسی دور هستید.
“در یک ترن هوایی شما مهمتر از همه می دانید که ۹۹ درصد ایمن هستید، اما در این مورد نمی دانید. امواج می توانند کارهای وحشتناکی انجام دهند.
“من کلاه ایمنی با فوم در آن دارم، سرم به گنبد در بالا فرو رفته است.
“من می توانم خودم را مهار کنم، می توانم پاهایم را روی هم بگذارم و دست هایم را بیرون برانم.”
تغییرات دیگری که انجام شده است شامل شلنگی است که به آقای بدول اجازه می دهد از توالت استفاده کند، اگرچه او انتظار ندارد در طول سفر سه ماهه دفع مدفوع زیادی داشته باشد.
او انتظار دارد که با محدود شدن به ۱۰۰۰ کالری در روز، بزرگترین چالش آتروفی عضلانی باشد و در روزهای آرام تا ۱۲ ساعت در روز را بیرون از کابین خود به انجام تمرینات اختصاص دهد.
در حالی که او به آرامی حرکت می کند و نمی تواند مورد توجه زندگی دریایی قرار گیرد، اما می ترسد که برخورد با یک نهنگ باعث دردسر شود.
او گفت: “من می توانم با نهنگی روبرو شوم که در قایق به من برخورد می کند.” “زندگی زندگی است.”
او اعتراف کرد که ممکن است بخش زیادی از سفر را با «روی انگشتان دست» سپری کند.
“من همیشه دوست دارم یک چالش واقعی در حال حرکت داشته باشم – اگرچه همسرم اغلب احساس می کند من یک ترقه هستم – اما قبل از ۵۰ سالگی گفتم می خواهم کاری شگفت انگیز انجام دهم.”