وی افزود: در حال حاضر مردم نمایش‌نامه ایرانی را بیشتر دوست دارند و بیشتر می‌خوانند. همانطور که فیلم و نمایش فارسی برایشان جذابیت بیشتری دارد؛ ولی در اجرائیات مردم به دنبال چند پرسناژ و چند بازیگر با چند پرده خارجی هستند ولی باز هم این از کیفیت تألیف کم نخواهد کرد. کتاب هنر در سال‌های قبل خیلی به سمت خارج از ایران سوق پیدا کرده ولی درحال حاضر تلاش بر این است که کتاب‌ها بیشتر تألیفی باشد. با توجه به مخاطبان، مردم بیشتر رمان خارجی می‌خوانند ولی به نمایش‌نامه های ایرانی علاقه بیشتری دارند. چاپ کردن رمان خیلی به تخصص نیاز ندارد ولی در چاپ نمایش از ویرایش تا طرح روی جلد مهم است چون ما با آرتیست طرف هستیم و مخاطب ما عامه جامعه نیست. به خاطر همین ناشران انگشت شماری که کتاب‌های هنری چاپ می‌کنند، به مراتب کیفیت بالاتری دارند.
کاغذچی در خصوص کتاب‌های تألیف و ترجمه گفت: طبیعتا به نفع ناشر است که ترجمه چاپ کند. به این دلیل که دغدغه کمتری دارد، با افراد کمتری در ارتباط است. انتشارات چلچله نمایش‌های ایرانی چاپ می‌کند و این باعث افتخار است. مخاطب سینما به مراتب گزیده‌خوان‌تر هستند. وقتی کتاب محمد رحمانیان در کمتر از 6 ماه به چاپ دوم می‌رسد این نشان می‌دهد که نه تنها اجراهای محمد رحمانیان پرمخاطب است بلکه مخاطب خاص او پیگیر کتاب‌هایش هم و آن‌ها را می‌خواند. خوشبختانه عوام مردم هم به نمایش‌نامه‌خوانی روی آورده‌اند.
مدیر انتشارات چلچله ضمن بیان اینکه مخاطبان از نمایش‌نامه‌های کلاسیک استقبال می‌کنند گفت: وزارت ارشاد همیشه نگاه متفاوت‌تری به نمایش و سینما و هنر داشته؛ چون مخاطب و طراح جلد و حتی حروف‌چین آن‌ها متخصص است. به‌زودی در ایران ناشر نمایش‌نامه بیشتر خواهد شد. وقتی ناشران این موضوع بیشتر می‌شود نشان‌دهنده این است که مخاطب این موضوع بیشتر شده است. بعضی از نمایش‌نامه‌ها نیاز به بازخوانی و ترجمه مجدد دارند. امیدوارم آثار کلاسیک فارسی احیا شوند چرا که خیلی از نمایش‌نامه‌نویس‌های قدیمی داریم که مفقود شده‌اند. اگر کسی پیدا شود که روی آن‌ها کار کند ناشران هم استقبال خواهند کرد و مخاطب خود را هم دارد.
همچنین افزود: پروفسور صدیق مجموعه نمایش‌نامه‌ای داشت برای میرزاآقا تبریزی که در برلین چاپ شده بود. یکسری دست نوشته میرزاآقا تبریزی به سرقت رفته بود و ما خواهش کردیم که این‌ها را در اختیار ما بگذارند تا بتوانیم آن‌ها را چاپ کنیم. به زودی یک سری نمایش‌نامه کلاسیک را در کتاب‌های مختلف بگنجانیم و سال آینده توزیع کنیم. مثلا «چندکیلو خرما برای مراسم تدفین» چندین سال قبل نتوانسته بود مجوز بگیرد و امسال وقتی مجوز آن گرفته شد، با استقبال خوبی روبه‌رو شد. در حوزه ادبیات نمایشی یا آموزش نمایشنامه‌نویسی بسیار جای کار داریم امیدوارم هم تألیف و هم استقبال از نمایش‌نامه‌های ایرانی بیشتر شود.