شناخت و فهم سنجیده روش های جدید و بازخوانی، بازسازی و بازفهمی روش‌های بومی در مقایسه با روش‌های جدید، امری بایسته است.
این اثر تلاش دارد تا در رویکردی مقایسه‌ای به افق های مشترک و افتراق اجتهاد و هرمنوتیک بپردازد و با بررسی مناسبات اجتهاد با دشواره های مرتبط با هرمنوتیک، زوایای پیدا و پنهان و ضعف و قوت آن را نشان دهد. پویایی و تحول آفرینی در استنباطات سیاسی – اجتماعی و فهم روزآمد از متون دینی همراه با اصالت از ویژگی های اجتهاد است که شاید بتوان به تاثیر آن در روش اجتهاد اهتمام ورزید.
این کتاب در دو فصل تالیف شده است؛ «اجتهاد و هرمنوتیک، پیوند یا گسست؟» عنوان اولین فصل از کتاب حاضر است که در آن نویسنده به بیان اجتهاد و هرمنوتیک، نگرشی کلی پرداخته و تعامل اجتهاد و هرمنوتیک را مورد بررسی قرار داده و فهم هرمنوتیکی و فهم اجتهادی (چیستی فهم هرمنوتیکی و فهم اجتهادی و مقایسه فهم های هرمنوتیکی و اجتهادی) را تبیین کرده است.
نویسنده در دومین و آخرین فصل از کتاب مذکور با عنوان «نسبت سنجی اجتهاد با برخی از نحله‌های هرمنوتیک» به بررسی نسبت هرمنوتیک اجتهادی با دیگر نحله ها پرداخته و بررسی رابطه اجتهاد و هرمنوتیک کلاسیک (بسترهای طرح هرمنوتیک کلاسیک و هرمنوتیک کلاسیک و اجتهاد) و بررسی تطبیقی اجتهاد و هرمنوتیک اسکینر را به رشته تحریر درآورده و نسبت سنجی میان هرمنوتیک فلسفی و اجتهاد در فقه سیاسی را تبیین کرده است.